نرم افزار هایی برای وبلاگ نویسی

به نام حضرت دوست

سلام

این روزها، نرم افزار های متعددی برای کمک به وبلاگ نویسان وجود دارد که با کمک انها، بدون اینکه نیاز باشه هر بار به صفحه اصلی وبلاگ سر بزنیم، می تونیم مطلبمون رو توی وبلاگمون منتشر کنیم. البته تمام این نرم افزار ها هم برای دسترسی به وبلاگ، نیاز به رمز عبور شما دارند پس مراقب باشید!!!

شاید در دسترس ترین نرم افزار از این گروه، افیس باشه، با نوشتن متن در صفحه ورد و انتخاب گزینه انتشار (publish)  و کمی تنظیمات که البته یک بار برای همیشه انجام میشه. به همین سادگی

نرم افزار دیگه هم که در دسترسه، نرم افزار  لایو رایتر هست که یک سری محدودیت ها داره

چندی پیش در وبلاگ با نظری مواجه شدم که نوشته بود:

سلام
من برنامه بلاگفا ادیتور 2 رو تازه نوشتم. اگر میشه اون رو توی یک پست وبلاگت معرفی کن.
برنامه قابلیت اضافه کردن ادامه مطلب رو هم داره.
خودت هم میتونی از برنامه استفاده کنی.
اگر هم میترسی رمز عبورت دزدیده بشه از برنامه توی یک وبلاگ آزمایشی استفاده کن.
متشکر و ممنونم
www.blogfaEditor.blogfa.com

***

بعد از مدتی که وقت کردم، این نرم افزار رو دانلود و امتحان کردم. از لحاظ سرعت عمل، حجم کم، امکان درج ادامه مطلب و رمز برای مطلب بسیار جالب بود اما ظاهرا با کلمات کلیدی (برچسب ها) یه ایرادی داره و اون ها رو توی وبلاگ به درستی نشون نمیده که  امیدوارم طراح محترم این نرمافزار، این ایراد رو هم بررسی و رفع کنند.

***

و اما امروز بعد از مدت ها، یک گزینه افزودنی به نام ScribeFire Next رو توی این ادرس دیدم و امتحان کردم که بعد از اینکه تنظیمات وبلاگ رو بطور دستی وارد کنین، بصورت یکی از گزینه های کلیک راست در نرم افزار فایر فاکس فعال میشه و به سادگی و با انتخاب متن، کلیک راست روی اون و انتخاب عنوان مطلب و زدن دکمه ارسال، متن انتخابی در وبلاگ شما نمایش داده میشه. این افزونه یا extension روی موزیلا، سفری، گوگل کروم و اپرا قابل نصبه البته از این ادرس و بسیار به درد دوستانی می خوره که کارشون در وبلاگ نویسی، کپی پیست کردنه یعنی کاری به تولید محتوا ندارن بلکه مطالب وبلاگ ها و سایت های دیگه رو با کمال افتخار، کپی پیست می کنن و این نرم افزار، کارشون رو راحت کرده!!! چون دیگه حتی یاز به کپی و پیست نیست، فقط متن رو انتخاب کن، روش کلیک راست کن و گزینه blog it رو بزن. به همین سادگی.

البته ایراداتی هم داره از جمله عدم امکان درج ادامه مطلب و کلمات کلیدی برای سرویس دهنده هایی مثل بلاگفا.

معیار تشخیص یک وبلاگ خوب

سلام

می خوام در مورد وبلاگ نویسی چند تا مقاله و مطلب جالب براتون معرفی کنم.

البته این مقاله ها فقط بدرد اونایی می خوره که وبلاگ نویسند!!!!

اقای علیرضا مجیدی که من به تازگی و البته خیلی دیر با ایشون اشنا شدم، توی سایتشون مطالب زیبا و تحلیلی در مورد وبلاگ نویسی دارن که اوردن متن کاملش توی این وبلاگ فقط باعث افزایش حجم وبلاگ میشه، واسه همین بصورت کلی این مقاله ها رو معرفی می کنم و برای خوندنشون اگه وقتشو، پولشو و حوصله شو داشتین، حتما یه سر به مرجعش بزنین.

1) در آستانه آغاز دهمین سال فعالیت وبلاگستان فارسی: ۱۰ دلیل برای رکود وبلاگستان

از جمله دلایلی که ایشون برای رکود وبلاگ نویسی ذکر کردن میشه به - وبلاگ‌نویسی به مثابه یک مد - رکود به خاطر تردیدهای دیرین و واهمه از خودابرازی- کیفیت بد دسترسی به اینترنت در ایران و عدم رعایت کپی‌رایت اشاره کرد.

2) راه‌های «عملی» برای تقویت وبلاگستان

توی این مطلب، بر اهمیت موضوع لینک و لینک دونی تاکید و توصیه هایی نیز در این مورد شده.

3) بر محبوبیت تمرکز نکنید، سعی کنید مفید باشید!

توی قسمتی از این مقاله می خونیم:

«لازمه مطرح شدن در وبلاگستان، متفاوت و مفید بودن است. به اعتقاد من چنین چیزی محبوبیت را هم در پی خواهد داشت. می‌توان زرد نوشت و خواننده زیاد پیدا کرد، می‌شود بی‌هدف عکس‌هایی در وبلاگ گذاشت که خوانندگان طالب سرگرمی را به صورت گذری از طریق موتورهای جستجو به وبلاگ بیاورد، می‌شود ده‌ها مطلب تکراری کپی‌پیست کرد، می‌شود همواره مطابق ذائقه خواننده‌ها نوشت، اما همه اینها یک وبلاگ را مبدل به یک وبلاگ کاملا معمولی می‌کنند. یک وبلاگ‌نویس موفق باید این حس و حال را در خوانندگانش ایجاد کند که اگر هر چند وقت یک بار مطالبش را نخوانند، چیزی از دست داده‌اند. وبلاگی که پست‌های مشابه آن را بشود در ده‌ها وبلاگ دیگر خواند و مرور کرد، هرگز چنین حس و حالی در مخاطبانش ایجاد نمی‌کند.»

***

شاید نظرتون این باشه که من که این همه در مورد وبلاگ نویسی، فرهنگ وبلاگ نویسی و کپی رایت و این جور چیزا صحبت می کنم و سعی می کنم این مسائل رو رعایت کنم، چرا وبلاگم موفق نبوده؟ چرا بازدید کننده های وبلاگم کمه؟ چرا هیشکی اینجا کامنت نمی زاره؟ ایا این مسائل نشون نمی ده که تئوری و نظریه من اشتباهه؟

خب این نظر یکی از دوستانی بود که من توی وبلاگش با امار بازدید کننده بیش از 1500 نفر توی یه روز، نظر داده بودم که بهتره حد اقل منبع مطالبتو زیرش بنویسی. بعد ایشون هم اومده بود وبلاگمو دیده بود و گفته بود: جمع کن بابا!!! همین حرفا رو زدی که روزی دو نفر هم بهت سر نمی زنن!!!!

راست میگه!!!!

وبلاگ هایی که اصول وبلاگ نویسی رو رعایت می کنن، بازدید کننده شاید کمتر داشته باشن اما:

اون وبلاگایی که هر چی گیرشون میاد میزارن، بازدید کننده دائمی ندارن یعنی یه نفر اتفاقی میاد اونجا و مطلبی رو می خونه و میره، بعضی ها هم که پای ثابت اون وبلاگ میشن، در واقع یه بده بستون با نویسنده وبلاگ دارن یعنی میان نظر می دن تا نویسنده هم بره توی ویلاگشون نظر بده.

اما وبلاگ هایی که نویسنده اش، واقعا وبلاگ نویسه، به مرور زمان بازدید کننده ثابت پیدا می کنن، یعنی افرادی که هر چند وقت یک بار، برای دیدن و خوندن مطالب میان، بدون اینکه اونا رو دعوت کنی، و وقتی دیر به دیر آپ می کنی، احساس می کنن که یه چیزی کمه، یه جور نیاز پیدا میشه. مثلا من خودم هر چند روز یکبار به وبلاگایی که توی لینکدونی گذاشتم میرم و نوشته هاشون برام جالبه. اینجوریه که اون وبلاگ ها، یه بازدید کننده ثابت پیدا می کنن.

ضمنا بنظر من، امار بازدید کننده و تعداد نظرات اصلا معیار مناسبی برای ارزش یه وبلاگ نیست، حتی پیج رنک یا نمودارهایی که یاست الکسا ارائه میده، مهم این نیست که چند نفر به وبلاگمون لینک بدن و یا چند تا بازدید کننده داشته باشیم. مهم اینه که نویسنده باشیم نه دستگاه کپی. چیزی بنویسیم که حرف خودمون باشه.

***

شب بخیر

وبلاگ نویسی در ایران - گدایی بازدیدکننده!!!

سلام

در کمتر از دو ساعت من این همه مطلب نوشتم 83 مطلب در دو ساعت!!!!! (کار سختی نیست، فقط کافیه بیکار باشی، نرم افزار ویندوز لایو رایتر داشته باشی، همین)

البته ننوشتم بلکه  بدون رعایت قانون کپی رایت!!!!!!!، کپی پیست کردم.

وبلاگ های این چنینی زیاد دیدم، کار همه شده کپی کردن مطالب از وبلاگ ها و سایت های دیگه.

در واقع ما تولید کننده نیستیم، توزیع کننده هستیم اما برای چه کسی، برای هیچ کس!!!

قول می دم که امار بازدید این وبلاگ تا یک سال دیگر به 1000 نرسه، چون تمام انچه ما در این وبلاگ ها کپی پیست می کنیم، قبلا در یک سایت یا وبلاگ معتبر تر بوده و وقتی کسی در گوگل سرچ می کنه، مطمئنا اون سایت یا وبلاگ، در رتبه های اول قرار می گیره و کسی دیگه به وبلاگ ما سر نمی زنه.

مگر اینکه بریم توی وبلاگای مختلف، توی قسمت نظرات، التماس کنیم که بیان وبلاگمون رو ببینن و اینجوری دلمون خوش باشه که دو تا بازدید کننده داریم!!! (که من به این کار می گم گدایی بازدید کننده)

***

فرهنگ وبلاگ نویسی توی ایران  بیشتر همینه، یعنی تکرار، باز نشر، عدم رعایت کپی رایت، یعنی اینکه اکثر وبلاگ دار ها، وبلاگ نویس نیستند، دستگاه کپی اند.

وبلاگ در واقع باید محلی باشه برای ایجاد و خلق محتوا.

وبلاگ نویس های موفق، وبلاگ نویس هستند یعنی توی وبلاگشون، نوشته های خودشون، نظرات و عقاید خودشون نوشته میشه، و مطمئنا این جور وبلاگ ها هم چون مطالبش مشابه نداره، امار بازدیدش بیشتر و مخاطب بیشتری داره.

البته وبلاگ هایی که نرم افزار، عکس، شعر، اس ام اس یا هر چیز دیگه رو  منتشر می کنن هم خوبن اما به شرط اینکه بازنشر نباشه.

اقایی که مثل من توی یه ساعت، بیست تا نرم افزار برای دانلود میزاری، اگه واقعا هنر داری، برو توی یه سال، یه نرم افزار خودت بنویس، یا حداقل کرک کن و بزار توی وبلاگت تا تو مرجع دیگران باشی نه دیگران مرجع تو. یا زحمت بکش و فقط نحوه کار کردن با یه نرم افزار رو یاد بگیر و اموزش بده.

***

این حرفا که زدم هیچ جا خریدار نداره، می دونم

پس دیگه وقت هیچ کس رو نمی گیرم

برید به کارتون برسید.

بای

ضمنا این هم عناوین 83 مطلب که من در کمتر از دو ساعت توی  وبلاگ تمام انچه شما دوست دارید نوشتم. جالبه، ببینید.  جالب تر اینکه بعضی ها اومدن نظر هم دادن!!!!      از همون ادمایی که من بهشون میگم گدا)

***

ادامه مطلب:!!!!!

1) یارو اومده برای مطلبی که موضوعش گدایی بازدید کننده است، این نظرو داده:

شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم٬
خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت تو از یادم
ولی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
خداحافظ تو ای همپای شبهای غزل خوانی
خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ بدون تو گمان کردی که میمانم؟؟
خداحافظ بدون من یقین دارم که میمانی...
خوشحال میشم به منم یه سری بزنید،
مرسی

2) این مطلب هم در مورد آسیب‌ شناسی وبلاگ ‌نویسی در ایران جالبه. با تشکر از نویسنده محترمش

بیائیم به حقوق دیگران احترام بگذاریم

سلام

فقط کافیه توی گوگل سرچ کنی: عکس فلان بازیگر

کلی سایت و وبلاگ که کارشون اینه که  تصاویر واقعی یا ساختگی از ادمای معروف بازیگر، بازیکن، هنرمند، سیاسی، شاعر و هر قشری که فکرش رو بکنی جمع می کنن و میزارن توی وبلاگشون.

***

میری توی یه وبلاگ یا سایت، می بینی یه عالمه تصاویر زیبا از طبیعت و موتور و ماشین و درخت و دریا و جنگل و خلاصه از شیر مرغ تا جون ادمیزاد… همه رو گذاشته توی وبلاگش، خیلی مرتب دسته بندی کرده و راحت، روی هر موضوعی که کلیک می کنی، یه دنیا برات عکس میاره.

***

وبلاگش پر شده از شعر، نثر، متن های زیبا، مقالات علمی. یاد قدیما می افتی که به کسی می گفتن حکیم که توی تمام علوم دوره زمونه خودش متخصص بود…

***

سایتش مخصوص دانلوده، هر نرم افزاری که بخوای پیدا میشه:  رایگان و غیر رایگان، متن باز و کرک شده…

***

دوست داری یه سال زحمت بکشی، یه مقاله علمی بنویسی در مورد یه موضوع و بعد اون مقاله رو چندین سایت و وبلاگ، بدون اجازه ات منتشر کنن، بدون اینکه حتی اسمتو زیرش بنویسن؟؟؟؟

***

دوست داری همین فردا که داری توی وبلاگا دنبال عکسای خصوصی بازیگرا می گردی، یهو عکس عروسی خودتی ببینی که با افتخار گذاشتن توی وبلاگ؟؟؟

***

یه دوربین عکاسی خریدی خدا تومن!!!، با هزار زحمت رفتی نوک قله دماوند و یه عکس گرفتی، حالا می بینی عکست همه جا هست و اسمت هیچ جا نیست!!!

***

فرض کنیم هیشکی مسلمون نیست، گناه و این جور چیزا رو بزاریم کنار، اینا رو فرض کنیم خرافاته و قدیمی شده و از این جور حرفا، همه مون ادم که هستیم، این روزا توی  کشور های لائیک هم یه چیزی هست به اسم کپی رایت ( نه اینکه مطالب مردم رو کپی بزنی و فیلما رو رایت کنی، نه،) یعنی اینکه هر چیزی صاحبی داره، عکس، فیلم، اهنگ، نرم افزار، شعر، متن، داستانک، هر چیزی که فکرش رو بکنی. اگه صاحبش خودش اون رو گذاشته توی سایت، یعنی اینکه دیدنش برای مردم ازاده، اما نمی شه بدون اجازه اش اونو  بزاری توی وبلاگ خودت، حالا سخته اجازه گیری، حد اقل اسم نویسنده و لینک مطلب رو بنویس.

اگه هم صاحبش، اونو توی وب نگذاشته، یعنی اینکه دیدنش برای بقیه ازاد نیست، پس نمی شه عکسای شخصی و خانوادگی مردم رو بزاریم توی وبلاگمون.

***

ایرادی نداره وبلاگی بزنیم که توش پر عکس، نرم افزار،  شعر یا مقاله باشه، فقط ایرادش اینه که منبع و اسم نویسنده رو نمی زاریم.

***

اگه می خوایم به حقوقمون احترام بزارن، باید یاد بگیریم به حقوق دیگرون احترام بزاریم.