خاطرات پیاده روی اربعین: بخش اول: مقدمات سفر

بسم رب الحسین علیه السلام

سلام

دیروز بعد از نهار رفتیم تهران، بعد از دوساعت رانندگی تا تهران و دو ساعت هو موندن در ترافیک تهران، بالاخره برای اولین بار (از نزدیک) چشممون به جمال اقای لولاچیان روشن شد!

گذرنامه ا رو تحویلشون دادیم و اقای لولاچیان هم کمی در مورد سفر و پیاده روی اربعین و نقش احتمالی بنده و زوجه صحبت کردن

باورم نمیشه

هنوز هم باورم نمیشه

واقعا؟؟؟؟

واقعا ما داریم میریم کربلا؟؟؟، اون هم پیاده روی نجف تا کربلا در اربعین؟؟؟

گذرنامه عیال خیلی زودتر از من اماده شد اما، من... جونم در اومد تا گذرنامه ام رسید، چند بار از تهران نقص گرفتن، تازه من پارتی داشتم!!! وگرنه هر بار رفع نقص یه هفته ای طول میکشید..

دیشب تهران بودیم، امروز هم رفتیم یه کوله خریدیم، اخه اونجا لازم میشه!

خدایا، شکر

کربلای غزه

شمریم، اگر روز ستم خاموشیم
خون است، اگر آب خنک می‌نوشیم
آن‌سوی جهان کرب‌وبلایی برپاست
ما هم دل‌مان خوش است مشکی‌پوشیم

 

برخیز، که در عشق خطر باید کرد
در راه خدا سینه سپر باید کرد
از غزه صدای العطش می‌آید
یاران حسین را خبر باید کرد

اینجا، آنجا، تمام دنیا غزه‌ست
انگار هوای کربلا با غزه ست
یاران عزادار! توجه بکنید
امسال محل هیئت ما غزه‌ست

 

تا سنگر غزه خالی از غیرت ماست
در هیئت ما سینه‌زنی باد هواست
گیسوی زنانِ غزه خون‌آلود است
یاران علی را چه شده؟ مرد کجاست

میلاد عرفان‌پور