گاه نوشت های من

سلام
هفته قبل که داشتم بر می گشتم خوابگاه یه سرباز رو دیدم که کنار میدون ولی عصر با لباس نیروی هوایی ادرس پادگان اموزشی نیروی هوایی رو می پرسید و من که با شنیدن اسم نیروی هوایی و دیدن لباس ابی اون حس نوستالوژی ام گل انداخته بود البته به اضافه درصدی حس فضولی! ایستادم و ادرس دقیق بهش دادم و کلی از خدمت توی هتل هوایی براش تعریف کردم و وقتی فهمیدم مثل خودم خراسانیه اسم یکی از دوستای دوران سربازی رو بهش دادم که بعد از اتمام دو سال خدمت همونجا مونده بود و الان کادری شده و بهش گفتم برو پیشش و بگو من دوست فلانی ام تا هواتو داشته باشه.
امروز هوس کردم زنگ بزنم پادگان ببینم چه خبره. و وقتی با دوستم صحبت کردم فهمیدم اون سربازه الان شده منشی و برای خودش داره حال می کنه.
من سربازی ام فقط دو ماه طول کشید یعنی فقط دوران آموزشی و بعدش چون امریه داشتم اومدم... و تا چند ماه پیش الاف(علاف)  بودم تا اینکه دوره کاراموزی شروع شد.
و 1/6/87 پایان رسمی تمام دوران سربازی اعم از اموزشی و علافی و کاراموزی و این پست هم پایان تمام خاطرات سربازخونه