گاه نوشت های من

           ـ خواهر کوچکم از من پرسید ـ

من به او خندیدم

کمی ازرده و حیرت زده گفت: روی دیوار درختان دیدم

باز هم خندیدم

گفت دیروز خودم دیدم مهران پسر همسایه پنج وارونه به مینو می داد

بغلش کردم و بوسیدم و با خود گفتم:

                         بعد ها وقتی باران بی وقفه درد

                                                سقف کوتاه دلت را خم کرد

                         بی گمان می فهمی

                         پنج وارونه چه معنا دارد

چند روزه نبودم باز فردا باید برم

شعر بالا هم نمیدونم مال کیه اما من از یه سررسید کش رفتم