گاه نوشت های من

جایی که چشم اوست دگر چیست آسمان

یک قاب عکس ساده‌ی آبیست آسمان

با وسعت و سپیدی و پاکی قلب او

انگار تکه کاغذ کاهی‌ست آسمان

هفت آسمان به عمق نگاهش نمی‌رسد

عمری میان چشم و دلش زیست آسمان

از مهر خود همیشه مرا گرم کرده است

با اینکه گاه مثل تو ابری‌ست, آسمان!

روحش لطیف‌تر است و اشکش زلال تر

از‌ آنچه از نگاه تو جاریست, آسمان!

باران و آفتاب کشیدند نقشه‌ای

با هفت خط رنگی و شد بیست آسمان

رنگین کمان اوست ولی جور دیگری

وقتی بخندد آینه کاری‌ست آسمان

بهمن, تگرگ, صاعقه, طوفان, غبار, سیل

در این همه مقصر اصلی‌ست آسمان

حتی در اوج پاکی و مهر و سخاوتش

هرگز شبیه مادر من نیست آسمان

                   ******

کی آسمان ز مادر من آسمانتر است

جایی که چشم اوست, زمینی‌ست آسمان

شعر از:
زهرا فرقانی