امروز به یه شعر جالب برخوردم که البته به رسم عادت دیرین قصد دارم یه قسمتی از اونو اینجا بزارم و برای خوندن ادامه این شعر بهتره به وبلاگ نویسنده اون یعنی خانم زهرا دری برین
هرجا که شود ،جفتی و تک می گویند آن جمله ی درد مشترک می گویند در کوچه و بازار و کلاس و اتوبوس یا پارک و توی چرخ و فلک می گویند "قربان شما" ، "جگر "، "کبد"، "قلب" ، "نفس"! "فلفل کوچولوی بانمک " می گویند " یک بوس" ، "بلا " ،"بیا" ،" نرو" ،" وای مامان!" "پیرهن صورتی بی کلک " می گویند...