از چارلی چاپلین پرسیدند خوشبختی چیست؟
پاسخ داد : فاصله ی این بدبختی تا بدبختی بعدی خوشبختی است.
۰۴
شهریور
- اگر دوست داری خود کشی کنی، بدان آخرین باری است که دوست داشتن را تجربه می کنی!
- عقاب از کبوتر شدن هراس دارد، چرا که ممکن است شام بچه های خود شود!
- گل سرخ باغچه ام عاشق گل پشت پنجره شد، غافل از اینکه مصنوعی است!
- ماهی دریا به ماهی داخل آکواریوم حسادت می ورزد، که چرا آکواریوم کوسه ندارد!
- آه و لعنت شمع فروشان همیشه پشت سر ادیسون هست!
- زبان مادری اش را فراموش کرده بود، به دیکشنری متوسل شد!
- کار همیشگی آینه حسودی کردن به شیشه است!
- منگنه ناجی وصال خیلی ها شده است!
- خروس، ساعت شماته دار را به چشم هوو می نگرد!
- عاقبت جوجه ای که از دست پدر و مادرش به گربه پناه می برد، روشن است!
- در اثبات گفته اش که انسان صادقی است، دهها دروغ تحویلم داد!
- دیدن فجایع انسانی عالم پیرامون، ناراحتش می کرد، تلویزیون را خاموش کرد!
این مطالب از این وبلاگ دزدیده شده
۰۴
شهریور
امروز دو تا مطلب از وبلاگ: غرق تمنای توام براتون دزدیدم
خوش باشین
******
و من هنوز عاشقم
انقدر که می توانم
هر شب بدون انکه خوابم بگیرد
از اول تا اخر بی وفایی هایت را بشمرم
و دست اخر
همه را فراموش کنم
انقدر که می تونم
اسمت را
روی تمام ابهای دنیا بنویسم
و باز هم جا کم بیاورم
انقدر که می توانم
شبها طوری به یادت گریه کنم که
خدا جایم را با اسمان عوض کند
و من هنوز عاشقم
انقدر که می توانم
چشم هایم را ببندم
و خیال کنم
هنوز دوستم داری
*****
ماه دراوج آسمان می رود، و ما در گوشه ای از شب
همچنان به گفتگوی دست ها گوش فرا داده ایم و سا کتیم
و در چشم های هم ، یکدیگر را می خوانیم
و در چشم های هم ، یکدیگر را می بخشیم
و من همه ی دنیا را در چشمان او می بینم
. او همه ی دنیا را در چشم های من می بیند
و ما در چشم های هم ساکتیم
و ما در چشم های هم می شنویم
و در چشم های هم یکدیگر را می شناسیم
یکدیگر را می بینیم
و چشم در چشم هم
و گوش به زمزمه ی لطیف و مهربان دست ها خاموشیم
و ماه در اوج آسمان می رود.
(( دکتر علی شریعتی ))
۱۹
مرداد
سلام
امروز چند تا مطلب کوتاه براتون می نویسم
***
فکرش را که می‌کنم
زیاد هم سخت نیست...
تو،
بشین این ور پل...
من،
می‌شینم آن ور پل...
بعد آن‌قدر گریه می‌کنیم تا آب رودخانه بالا بیاید
و پل را ببرد...
***
شبها،
من هستم و خستگی‌های شبانه و
تلاش برای به‌یادآوردن همه‌ی چیزهایی که قرار بود قبل از خواب به‌‌شان فکر کنم.
خواب‌ـم می‌بَرَد اما.
تلاش‌ـم ولی، بی‌نتیجه نبوده‌ست؛ شاید می‌خواسته‌ـم خواب‌ـم ببرد.
خوش‌بینانه، خوش‌بختانه...
من...
***
ما همه سایه ایم؛
تو پاییزی‌تر،
من متمایل به جنوب وحشی...
ما همه دوریم؛
تو خیس‌تر،
من متمایل به گندم‌های خشک...
ما همه بدبختیم؛
تو طوفانی‌تر،
من متمایل به لب‌خندهای حقیرانه‌ت...
***
از وبلاگ به عشق داریوش
۱۲
مرداد
از کتاب میعاد درلجن*
رقصید
پر زد ، رمید
از لب انگشت او پرید
[ سکه ]
گفتم: خط
پروانه ی مسین
پرواز کرد
چرخید ، چرخید
پر پر زنان چکید؛ کف جوی پر لجن.
تابید ، سوخت فضا را نگاهها
بر هم رسید
در هم خزید
در سینه عشق های سوخنه فریاد می کشید:
ـ ای ؟یأس ، ای امید !
آسیمه سر بسوی " سکه " تاختیم
از مرز هست و نیست
تا جوی پر لجن
با هم شتافتیم
آنگه نگاه را به تن سکه بافتیم.
پروانه ی مسین
آیینه وار ! بر پا نشسته بود در پهنه ی لجن !
وهر دو روی آن
خط بود
خطی بسوی پوچ ، خطی به مرز هیچ
اندوه لرد بست
در قلبواره اش
و خنده را شیار لبانش مکید و گفت:
ـ پس ... نقش شیر ؟
رویید اشگ
خاموش گشت، خاموش
گفتم :
ـ کنام شیر لجن زار نیست ، نیست!
خط است و خال
گذرگاه کرم ها
اینجا نه کشتگاه عشق و غرور است
میعادگاه زشتی و پستی ست.
از هم گریختیم
بر خط سرنوشت
خونابه ریختیم.
* نصرت رحمانی متولد ۱۳۰۸ به قول خودش "نصرت رحمانی هستم
زاده و پروریده تهران...
حرفه ام قلمزنی است همین !"
هم اکنون در رشت با خانواده اش به سر می برد
این شعرو از وبلاگ شازده کوچولوی ابان زاد انتخاب کردم
۰۶
مرداد
قیلُ و قال ُ و سَروصدایَه ؛خَنَه ی مَش رِمِضون
یِکیَم رُو پوشتِ بُومبَه و دِرَه مِگَه اَذوُن
زَن مَشتِی کِه آبِستَن بودَه ؛ وَضعِ حَملِشَه
رُوزِ ماهُ و سالِشِه؛ مادَر زَنَه کِردَه نِشون
هَمَگی دَست بِدُعایَن کِه بِچَش پِسَر بِشَه
پِسَر و پِسَر تویِ زَنا شُدَه وِردِ زِبون
مامایِ پیرَه زَنی ؛ بِچَه رِه دُنیا مِی یَرَه
جُفتِ پاش بِدَستِشُو مِگیرَه او رِه سَرنِگوُن
۱۱
فروردين
۰۵
فروردين