سلام
این روزها یکی از مباحث داغ حقوق بشری و مرتبط با مسلمانان، مسئله کشتار مسلمانان میانمار است.
کشتاری که برخی از ان به یک نسل کشی و نقض واضح تمامی حقوق انسانی تعبیر و تعداد کشته ها را تا بیست هزار نفر اعلام کرده اند (لینک خبر 1-2-3-4-5 و … ) و حتی این امار غیر رسمی نیز در این مورد ارائه شده است:
کشته شدن ۵۲ هزار نفر در نا آرامی های دو ماه اخیر - به آتش کشیده شدن ۲۶ مسجد- بی خانمان شدن ۲۰۰ هزار نفر و فرار به سمت مرزهای بنگلادش و وضعیت اسفناک غذایی بهداشتی و خطر مرگ از گرسنگی - زندانی شدن ۵۰۰۰ نفر که در میان آنان کودکان نیز وجود دارند - کشته شدن بیش از ۱۰۰ زن و دختر بواسطه تجاوز (منبع)
و در مقابل، برخی منابع این امار و تعداد کشته شده ها را نوعی بزرگ نمایی رسانه ای می دانند که از جمله ان می توان به اظهارات اقای صالحی وزیر امور خارجه ایران اشاره کرد که امار کشته شدگان از دو طرف را بصورت مبهم بین 70 تا 1200 نفر اعلام کرده است. این تناقض اماری مورد اعتراض و توجه برخی از مسئولین و وبلاگ نویسان نیز قرار گرفته است به نحوی که نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی وسیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفته است: آمار اعلام شده کشته شدگان میانمار از سوی وزارت خارجه 160 نفر بود و این درحالی است که آمار منابع خبری بسیار وسیع تر و چند هزار نفر است. همچنین در این مطلب نیز به تناقض اماری در این موضوع اشاره شده است.
در بیشتر سایت ها و وبلاگ های ایرانی نیز با تکیه بر همین امار مورد اختلاف، کشتار مسلمانان در میانمار را نوعی نسل کشی خوانده و تصاویر متعددی از ان را منتشر کرده اند به وضعیت غمبار و اسفناک مسلمانان در میانمار اشاره دارد اما در مقابل برخی سایت ها که عمدتا به زبان انگلیسی هستند از جمله این سایت ، معتقد است که امار ارائه شده در مورد تعداد مسلمانان کشته شده در میانمار واقعی نیست و تصاویر منتشر شده نیز واقعی نیستند. نویسنده با ارائه مدارکی که البته صحت یا جعلیت ان مورد نظر اینجانب نمی باشد، مدعی است که تعدادی از این تصاویر که به عنوان سمبل مظلومیت مسلمانان میانمار و وحشی گری نظام حاکم مطرح شده اند، مربوط به حوادث دیگری بوده اند.
صرفنظر از این اختلاف نظرات راجع به تعداد کشته شدگان در میانمار، نکته دیگری که جالب توجه است، نحوه موضع گیری دولت و سایر مقامات ایران نسبت به این موضوع است:
صالحی وزیر امور خارجه در اظهار نظری گفته است: …در رسانههای ما آمارهای غیرواقعی داده شده و حتی گفتهاند که در این حوادث 50 هزار نفر کشته شدند که اگر چنین بود یک نسلکشی اتفاق افتاده بود در حالی که آمارها چنین چیزی را نمیگویند البته دولت ایران توسط سخنگوی وزارت خارجه مراتب اعتراض خود را به این حادثه اعلام کرده است در عین حال باید بگویم که رابطه ما با میانمار رابطه خوبی است و این کشور با جمعیت 53 میلیون نفری کشور مهمی است حتی ما به دنبال تاسیس سفارت دراین کشور هستیم و همانطور که میدانید شرایط این کشور به سمتی است که هر روز آزادیها در آن بیشتر میشود و این احتمال وجود دارد که در آینده برای حل مشکل آن دسته از افراد بلاتکلیف اقداماتی صورت گیرد.
البته از سوی مقام معظم رهبری و رئیس قوه قضائیه نیز در این خصوص اظهار نظر شده است اما نکته مهم، موضع رسمی دولت ایران در این مورد است که از فحوای کلام اقای صالحی بر می اید که اولا: ایشان امار کشته شدگان را بسیار کمتر از ان چیزی می داند که در سایت ها اعلام شده و ثانیا، انگونه که اقای صالحی از رابطه خوب با دولت میانمار و امید به افتتاح سفارت در این کشور حرف میزند، علت اینگونه اظهار نظر ها نیز توجیح می شود، امری که مورد توجه نمایندگان مجلس قرار گرفته و به نقل از همشهری انلاین، موجب دعوت صالحی به مجلس برای بررسی موضوع شده که در این خصوص نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی ضمن انتقاد از عملکرد وزارت خارجه در موضوع میانمار تأکید کرده است: «در این جلسه به وزیر امور خارجه تأکید شد که باید تحرک و چابکی بیشتری را در این زمینه داشته باشند.» البته واکنش هایی نیز از سوی محافل غیر رسمی نسبت به موضع خاص ایران در قبال حوادث میانمار اتخاذ شده است از جمله جنبش عدالت خواهی دانشجویی که سخنگوی ان اعلام کرده است: برخی رسانهها و وزارت امور خارجه در پیگیری کشتار مسلمانان میانمار ضعیف عمل کردهاند.
انچه در کشور میانمار اتفاق افتاده و نحوه واکنش به ان را اگر با اتفاقات برخی کشورهای منطقه از جمله بحرین و عربستان مقایسه کنیم این دوگانگی را بیشتر نشان می دهد اما در پایان ذکر این نکته ضروری است که حتی اگر یک نفر مسلمان در کشور میانمار کشته شده باشد، بعنوان یک مسلمان نسبت به ان بایست واکنش نشان داده و ان را محکوم نمائیم. و در پایان سخنی از مولای متقیان امیر المومنان حضرت علی علیه السلام که در این گونه موارد می تواند چراغ راه ما باشد:
«به من خبر رسیده که یکى از آنان به خانه زن مسلمان و زن غیر مسلمانى که در پناه اسلام جان و مالش محفوظ بوده وارد شده و خلخال و دستبند، گردن بند و گوشواره هاى آنها را از تنشان بیرون آورده است... در حالى که هیچ وسیله اى براى دفاع جز گریه و التماس کردن نداشته اند، آنها با غنیمت فراوان برگشته اند بدون اینکه حتى یک نفر از آنها زخمى گردد و یا قطره اى خون از آنها ریخته شود اگر به خاطر این حادثه مسلمانى از روى تاسف بمیرد ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار و بجا است! (نهج البلاغه خطبه 27)»