هر دومان حیران بازیهای دورانهای زشت.
شعرهایم را نوشتی دستخوش؛
اشکهایم را کجا خواهی نوشت؟
هر دومان حیران بازیهای دورانهای زشت.
شعرهایم را نوشتی دستخوش؛
اشکهایم را کجا خواهی نوشت؟
بکن به پات تو کفش و بزن سریع به چاک
...
من امروز فرار کردم
زندگی باید کرد
به چه امید؟ چرا؟
چون چش چسبیده به را !!!!***
عاشق مست ز دیدار پری باید بود
مست صد جلوه ز یک عشوه گری باید بود
ز چه رو این همه احساس زمخت!!!!
و چرا؟
باز هم چون که چش
باز چسبیده به را
"شعر از محمد"
***منظور از (چش چسبیده به را) اتصال حرف چ به را در واژه "چرا" می باشد. یعنی هیچ دلیلی وجود ندارد بجز اینکه ظاهر در این کار است. این شعر اشاره به عقاید مادیون دارد
چنین یــــــــاد دارم کـــــــــه گوشم شنید مر این داستــــان را ز گــــــــــــــرد آفرید:
چــو خورشید در آسمـــــان سـر کشید سیه زاغ – خاک تــــو سرش– پر کشید
تهمتـن ســــــــــوی آینــــــــه شــــــد روان پس آنگـــــــــه بپوشید ببــــــــــــــر بیان
دو دوری بچرخیــــــــــــد و خـــــــود را بدید "چه خوشگل شدم" گفت و از جـــا پرید
در آن آینـــــــــــه عکس خـــــــود بوس کرد خودش را برای خــــــــودش لــــوس کرد
سبیــــــــل خودش را بسی شــــــــانه زد بــــــه زیر بغـــــــل نیز افشـــــانه(۱) زد!
نهـــــــــــــاد آن یل نامی و تــــــــاج بخش یکی چـــــــــار پایه بــــــــه نزدیک رخش
ســـــــوارش شـــــــــــــــــد و بعـد ویراژداد بـــــــه جولان هــــــــوای درســاژ(۲) داد
از آنســـــــــــــو شنـــــو حـــال سهراب یل کـــــه در خوشگلی بود ضــــــــرب المثل
در آورد سهــــــــــــــراب تی شرت بــــــزم پس آنگــــــه بپوشید خفتـــــــــــــان رزم
بر آن زلـــــــــــــــف عقــــــــــرب بمالید ژل بزد تیـــــــــر مژگــــــــان خــــــــود را ریمل
دو ســاعت جلــــــــــــو آینـــــــــــه ایستاد به موهــــــــــای زیبـــــــــاش حالت بداد
بگفتا کــــــــه امروز بــــــــا ماست شانس به میدان سپس رفت بـــــــــا یک آژانس
دو خوشگل به نــــــــــــاز و ادا و قمیش به میدان رسیدند بــــــــــــا ایش و ویش
خرامـــــــــــــــان دو یل پیش هم آمدند و با غمـــزه مشغــــــــول کل کل شدند!
چنین گفت سهراب یل : کای خــــــرفت کنـــــــون مــــــــــرگ آمــد خِرت را گرفت
بگـــــــویی اگـــــــــر حـــرف بی تربیت همینجا جــــــــرت می دهم از وسط(!)
تهمتن بشـــد قرمـــــــــــز و گفت : وا! چه حرفــــــــــای زشتی! پنــــا بر خــــدا
چرا گــــــرد و خـــاک این وسط می کنی؟ منو جر بدی؟؟... تــــــو غِلط می کنی!!
متن کامل در وبلاگ بوالفضول الشعرا
اهل کاشانم
روزگارم بد نیست
تکه نانی دارم خرده هوشی سر سوزن شوقی
مادری دارم بهتراز برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که دراین نزدیکی است
لای این شب بوها پای آن کاج بلند
روی آگاهی آب روی قانون گیاه
من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ
جانمازم چشمه مهرم نور
دشت سجاده من
من وضو با تپش پنجره ها می گیرم
در نمازم جریان دارد ماه جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرات نمازم متبلور شده است
من نمازم را وقتی می خوانم
که اذانش را باد گفته باشد سر گلدسته سرو
من نمازم را پی تکبیره الاحرام علف می خوانم
پی قد قامت موج
کعبه ام بر لب آب
کعبه ام زیر اقاقی هاست
کعبه ام مثل نسیم باغ به باغ می رود شهر به شهر
حجرالاسود من روشنی باغچه است
اهل کاشانم
متن کامل این شعر....حتما بخونین